yurtta kaldığım yıllarda lübnanlı bir arkadaş gelmişti odaya. tömer'e başlayalı bir 3 ay falan olmuştu sanırım. bir gün yatağında çıldırmış bir vaziyette ders çalışırken "offf çok zor" dedi kötü ama eğlenceli bir aksanla. anlat yardımcı olalım zor olan ney dedik.

"neden hatırlamak, hatırlama, hatırladım, hatırladı, hatırlanan, hatırı, hatırda, hatırlayış... vs. var dedi. çok fazla yani neden böyle neden, hatırlamak hatırlamaktır, çok fazla ek var" dedi. aslında dili yetmediği için tam olarak böyle söyleyemedi ama biz bunu kastettiğini anlamıştık. tabi tüm oda kahkahalarla güldük arkadaşımızın bu isyanına. haklıydı kız.

düşününce hakikaten çok fazla ek var. en çok zorlandıkları nokta dilimizdeki eklerin çokluğu sanırım.